ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΠΟΥΛΙ
Η μεγαλύτερη απόγνωση και συγχρόνως φόβος που νοιώθει κάθε εκτροφέας είναι η στιγμή που θα αντικρίσει ένα άρρωστο πουλί ανάμεσα στα υπόλοιπα. Τη στιγμή εκείνη νοιώθει τελείως αβοήθητος, μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει, καθώς δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει παντού η πολυτέλεια των πλήρων ιατρικών εργαστηριακών ελέγχων για τα πτηνά συντροφιάς ή εάν αυτή υπάρχει πολλές φορές κοστίζει πολύ ακριβά.
Γι’αυτό το λόγο ο καθένας μας ή γίνεται από μόνος του <<πρακτικός ιατρός>> ή περιμένει από κάποιον άλλον εκτροφέα να του συστήσει κάποιο αντιβιοτικό, το οποίο μάλιστα το χορηγεί και στα υπόλοιπα πουλιά, που πολλές φορές είναι υγιή και δεν το χρειάζονται. Έτσι αρχίζει η αλόγιστη και συχνή χρήση των φαρμάκων με καταστροφικά συνήθως αποτελέσματα, μακροχρόνια και βραχυχρόνια, διαπιστώνω δε καθημερινά οτι πάρα πολλοί εκτροφείς κοντεύουν να καταστήσουν τα φάρμακα διατροφική συνήθεια των δύστυχων πουλιών τους.
Θα αναφερθώ λοιπόν σε μερικούς μηχανισμούς οι οποίοι μπαίνουν σε λειτουργία μόλις κάποιο πουλί νοσήσει και κατόπιν σε μερικά χρήσιμα βήματα για μια σωστή βοήθεια που θα πρέπει να του παράσχει ο εκτροφέας πριν καταλήξει να του χορηγήσει φάρμακα.
Για το ξεκίνημα θα πρέπει να γίνει κάπως κατανοητό το τι συμβαίνει στον οργανισμό ενός πουλιού όταν αυτό αρρωσταίνει. Η πρώτη προτεραιότητα του οργανισμού είναι να καταπολεμήσει την αιτία της αρρώστιας, είτε αυτή είναι μόλυνση (από ιούς,βακτήρια,μήκυτες), είτε είναι μια απότομη αλλαγή στην εντερική χλωρίδα (το πιο σύνηθες) λόγω στρεσαρίσματος, είτε είναι δυσλειτουργία κάποιου οργάνου, είτε είναι ακόμη και κάποιος τραυματισμός. Έτσι το σώμα προσπαθεί αμέσως να οδηγήσει στο σημείο εκείνο του προβλήματος όσο το δυνατόν περισσότερη βοήθεια. Στην περίπτωση της μόλυνσης ή της τυχόν ύπαρξης στρες η βοήθεια αυτή είναι κυρίως τα λευκά αιμοσφαίρια τα οποία μαζί με διατροφικά και βιοχημικά στοιχεία μεταφέρονται στην πάσχουσα περιοχή μέσω του αίματος, το οποίο είναι το κλειδί και συγχρόνως το μέσον της επιτυχούς μεταφοράς όλων αυτών των συστατικών. Για την διευκόλυνση αυτή, της γρήγορης μεταφοράς του αίματος, το σώμα διευρύνει τις αρτηρίες όχι όμως όλες αλλά μόνον αυτές που οδηγούν στο πάσχον σημείο ούτως ώστε να μεταφέρεται εκεί περισσότερο αίμα. Επίσης, εκτός από την πάσχουσα περιοχή, περισσότερο αίμα απαιτείται και σε ορισμένα όργανα του σώματος όπως, στην καρδιά, στους λεμφαδένεςκαι σε άλλα όργανα που τυχόν εμπλέκονται στην καταπολέμηση της αρρώστιας η του τραυματισμού.
Τις υπόλοιπες αρτηρίες που οδηγούν το αίμα σε άλλα μέρη του σώματος, τα οποία δεν έχουν άμεσα αυξημένες ανάγκες, υποχρεωτικά το σώμα τις συστέλλει, διατηρώντας έτσι την ισορροπία του όγκου όλου του κυκλοφοριακού συστήματος του αίματος εξισώνοντάς την αποφεύγοντας έτσι την αύξησή του.
Ίδιος ακριβώς είναι και ο μηχανισμός αντίδρασης του σώματος ενάντια σε τυχόν στρες που πάρα πολύ συχνά υπόκεινται τα πουλιά σε κατάσταση αιχμαλωσίας και είναι μια από τις κυριότερες αιτίες που χάνονται άδικα . Όταν το πουλί για οποιονδήποτε λόγο στρεσαριστεί, όπως με τον φόβο έτσι και με την αρρώστια η τον τραυματισμό, το πρώτο όργανο στο οποίο η ροή του αίματος μειώνεται είναι το έντερο. Σ’αυτό το σημείο, σαν παρένθεση, μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει να δίδεται προσοχή στο κτίσιμο ενός πολύ καλού γερού σώματος, ενός πολύ καλού ανοσοποιητικού συστήματος και στην κάθε δυνατή αποφυγή δημιουργίας στρες στα πουλιά.
Οι ιστοί των οργάνων του πεπτικού συστήματος, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε άλλο όργανο του σώματος, διατρέφονται και αυτοί με διατροφικά στοιχεία τα οποία λαμβάνουν από το αίμα. Έτσι λοιπόν, η μείωση σε ροή αίματος στο έντερο,που δημιουργείται από μια αρρώστια ή το στρεσάρισμα επιδρά αρνητικά στη λειτουργία του.
Αυτό σημαίνει ότι τη χρονική περίοδο εκείνη, οι συνηθισμένες λειτουργίες της πέψης και της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών από το έντερο υπολειτουργούν από λίγο έως πολύ, ανάλογα με την περίπτωση.
Αυτό δε συμβαίνει πολύ συχνά στα αγριοπούλια τα οποία στρεσάρονται πάρα πολύ εύκολα και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το αποτέλεσμα είναι πολλά πουλιά να πεθαίνουν όχι από κάποια αρρώστια, αλλά από ασιτία ή αφυδάτωση ή το πιο συνηθισμένο και από τα δύο, καθώς ότι καταναλώνουν αποβάλλεται χωρίς να μπορέσει να αφομοιωθεί από ένα προβληματικό σε λειτουργία έντερο. Μόλις ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, το πουλί μπαίνει στη φάση της <<αρρώστιας>> η οποία έχει ραγδαία εξέλιξη και επιδείνωση. Επομένως, το πρώτο βήμα για τη σωστή αντιμετώπιση ενός άρρωστου η τραυματισμένου πουλιού, σε αρχικό στάδιο ή σε προχωρημένο, είναι η άμεση χορήγηση ενέργειας και το δεύτερο η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης. Κατόπιν μπορούμε με την ησυχία μας (και πρέπει) να ασχοληθούμε με την φύση και την αιτία του προβλήματος το οποίο, μπορώ να διαβεβαιώσω με την εμπειρία μου ότι, πολλές φορές δεν είναι τόσο σοβαρό προέρχεται μόνο από κάθε λογής στρεσάρισμα και με την κατάλληλη φροντίδα μπορεί να μην χρειαστεί αντιβακτηριδιακά ή αντικοκκιδιακά φάρμακα.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι, τα καναρίνια και τα αγριοπούλια γενικά, αφυδατώνονται και χάνουν βάρος πάρα πολύ γρήγορα λόγω του ταχύτατου μεταβολισμού που έχουν, έτσι ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ του αρχικού σταδίου και του θανάτου που ακολουθεί είναι ελάχιστος και υπολογίζεται σε τέσσερεις με πέντε ημέρες.
Το ατυχές γεγονός για τον εκτροφέα συνήθως είναι ότι στο αρχικό στάδιο των πρώτων ημερών δεν του δίδεται η δυνατότητα να αντιληφθεί ότι κάποιο πουλί του αρρώστησε καθώς όλα γενικά τα μικρά πτηνά που ζουν ομαδικά είναι μάστορες υποκριτικής στο θέμα της απόκρυψης της τυχόν ασθένειάς τους, παρουσιάζοντας μόνο υποκλινικά συμπτώματα (συμπτώματα που δεν φαίνονται). Αυτό συμβαίνει διότι, στη φύση ένα άρρωστο πουλί αποβάλλεται μακριά από το υπόλοιπο κοπάδι καθώς έλκει με την αδυναμία του τους εχθρούς του είδους και τα αρπακτικά. Έτσι το πουλί προσπαθεί συνέχεια να κρύβει την ασθένειά και την αδυναμία του όσο μπορεί περισσότερο για να μπορεί να παραμείνει στο κοπάδι. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι ο εκτροφέας να παρατηρήσει ότι το πουλί ασθενεί όταν αυτό φουσκώσει το πτέρωμά του και κάθεται ληθαργικό ή με το κεφάλι του ανάμεσα στις φτερούγες, όταν έχει δηλαδή περάσει το πρώιμο στάδιο.
Το κλειδί λοιπόν της επιτυχίας, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, σ’αυτήν την προσπάθεια είναι να ξεπεραστεί το εμπόδιο της υπολειτουργίας του εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χορηγηθούν τροφές που απαιτούν πολύ λίγη επεξεργασία (πέψη) και είναι έτοιμες να απορροφηθούν χωρίς πολλές και περίπλοκες συνήθεις διαδικασίες τις οποίες ένα υγιές πεπτικό σύστημα θα μπορούσε εύκολα να επιτελέσει.
Να καταλάβετε και να θυμάστε πάντα ότι, το μυστικό και ο στόχος της καλής και συγχρόνως σωστής διατροφής στα πουλιά, όπως και σε όλους τους οργανισμούς βέβαια, είναι τα θρεπτικά συστατικά των τροφών να εισέρχονται στο αίμα δια μέσω ενός υγιούς εντέρου και με αυτό να διανέμονται παντού και όχι να εισέρχονται απλώς μόνον στο έντερο και να αποβάλλονται ανεκμετάλλευτα. Επομένως θα πρέπει να αποκλειστούν οι τροφές που περιέχουν άμυλο, λίπη και λίγες ή κακής ποιότητας πρωτεΐνες, καθώς σε κατάσταση αρρώστιας τα ανωτέρω αποτελούν πολύ μικρή διατροφική βοήθεια σε ένα άρρωστο πουλί. Άμεση ενέργεια λοιπόν, είναι το πρώτο που θα να δώσουμε με απλά σάκχαρα, όπως γλυκόζη ή δεξτρόζη ή ακόμη στην ανάγκη ζάχαρη, στο νερό μαζί με ηλεκτρολύτες οι οποίοι θα αντιμετωπίσουν την αφυδάτωση.
Όπως έχουμε όλοι παρατηρήσει ένα άρρωστο, σε προχωρημένο στάδιο, πουλί πάντα κάθεται φουσκωμένο.
Αυτό συμβαίνει διότι προσπαθεί να απομονωθεί καλύτερα και όσο γίνεται περισσότερο καθώς έχει πρόβλημα σταθεροποίησης της θερμοκρασίας του σώματός του. Η αστάθεια αυτή, της θερμοκρασίας, οφείλεται είτε στην έλλειψη όρεξης είτε εάν τρώει στην ανεπαρκή απορρόφηση ενέργειας από το έντερο που, όπως προαναφέρθηκε, λειτουργεί προβληματικά. Καθώς η σταθεροποίηση της θερμοκρασίας του σώματος του, είναι το πιο πιεστικό και άμεσο πρόβλημα του την στιγμή εκείνη η ενέργεια είναι το πιο σημαντικό διατροφικό στοιχείο που χρειάζεται. Θυμηθείτε ότι τότε ακριβώς, το έντερο δεν λειτουργεί σωστά και έτσι χρειάζεται μια έτοιμη και εύκολα απορροφήσιμη πηγή ενέργειας.
Η γλυκόζη και η δεξτρόζη είναι προϊόντα που παρέχουν αυτή την ζητούμενη ενέργεια και δρουν σχεδόν άμμεσα διότι απορροφώνται πολύ γρήγορα και μεταβαίνουν ταχύτατα στο αίμα. Τα άρρωστα πουλιά σε πρώιμα στάδια αρρώστιας, συνήθως όταν παίρνουν γλυκόζη επαναφέρουν τα φουσκωμένα φτερά τους και αρχίζουν να ζωηρεύουν σχετικά γρήγορα. Αυτή είναι μια καλή και φθηνή λύση, όμως δεν θα πρέπει να υπάρχει διάρροια ή αν υπάρχει κάποια ελαφριάς μορφής, θα πρέπει να δοθεί προσοχή να μην αυξηθεί λόγω των σακχάρων αυτών. Πολύ χρήσιμες επίσης είναι η γλυκόζη και η δεξτρόζη, ιδιαίτερα στους εκτροφείς άγριων πουλιών όπως καρδερίνων, φλώρων και λοιπών, καθώς παρέχουν άμεση ενέργεια εκπληρώνοντας έτσι τις αυξημένες απαιτήσεις τους σε αυτήν χωρίς να απαιτείται μεγάλη κατανάλωση νερού, καθώς τα αγριοπούλια στη φύση πίνουν λιγότερες φορές νερό την ημέρα, λόγω των κινδύνων που παραμονεύουν κοντά στο νερό, έτσι και στην αιχμαλωσία πράττουν το ίδιο.
Το δεύτερο σημαντικό σημαντικό βήμα όπως προανέφερα είναι η πρόληψη της αφυδάτωσης ή αλλιώς η ενυδάτωση με ηλεκτρολύτες. Μια απώλεια υγρών εξ αιτίας της διάρροιας ή της αναπνοής, ο ρυθμός της οποίας αυξάνεται με την αρρώστια, μπορεί να οδηγήσει πολύ γρήγορα στον θάνατο του πτηνού. Οι ηλεκτρολύτες είναι απλά υδατοδιαλυτά μεταλλικά άλατα τα οποία εισέρχονται στη ροή του αίματος και από εκεί απορροφούν νερό από το έντερο μεταφέροντάς το στο αίμα με τη βοήθεια της όσμωσης.
Αυτά τα δύο βήματα είναι αρκετά για ένα άρρωστο πουλί που ακόμη τρώει και πίνει μόνο του και θα του δώσουν οπωσδήποτε την ώθηση να αντεπεξέλθει στο πρόβλημά του ώστε να μην χειροτερέψει.
Το πραγματικά άρρωστο όμως πουλί σε προχωρημένο στάδιο, σταματάει να τρώει και να πίνει νερό και έχει μια αρκετά ελαττωματική πέψη. Στη φάση αυτή εκτός από την ενέργεια και τους ηλεκτρολύτες που προανέφερα χρειάζεται οπωσδήποτε χορήγηση βιταμινών και πρωτεϊνών με την ελπίδα να καλυφθεί η δύσκολη αυτή και θανατηφόρα κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η πρωτεΐνη εδώ παίζει σημαντικό ρόλο καθώς κάνει κάποιας μορφής επιδιόρθωση στους ιστούς που έχουν ζημιές και τους βοηθάει να σταματήσουν να καταναλώνονται (καρίνιασμα) για να παραχθεί η απαιτούμενη θερμοκρασία και η διατροφική έλλειψη που έχει ανάγκη το άρρωστο πουλί.
Copyright © 2008 Ελληνικά καναρίνια χρώματος by Spiros. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΠΟΥΛΙ
Η μεγαλύτερη απόγνωση και συγχρόνως φόβος που νοιώθει κάθε εκτροφέας είναι η στιγμή που θα αντικρίσει ένα άρρωστο πουλί ανάμεσα στα υπόλοιπα. Τη στιγμή εκείνη νοιώθει τελείως αβοήθητος, μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει, καθώς δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει παντού η πολυτέλεια των πλήρων ιατρικών εργαστηριακών ελέγχων για τα πτηνά συντροφιάς ή εάν αυτή υπάρχει πολλές φορές κοστίζει πολύ ακριβά.
Γι’αυτό το λόγο ο καθένας μας ή γίνεται από μόνος του <<πρακτικός ιατρός>> ή περιμένει από κάποιον άλλον εκτροφέα να του συστήσει κάποιο αντιβιοτικό, το οποίο μάλιστα το χορηγεί και στα υπόλοιπα πουλιά, που πολλές φορές είναι υγιή και δεν το χρειάζονται. Έτσι αρχίζει η αλόγιστη και συχνή χρήση των φαρμάκων με καταστροφικά συνήθως αποτελέσματα, μακροχρόνια και βραχυχρόνια, διαπιστώνω δε καθημερινά οτι πάρα πολλοί εκτροφείς κοντεύουν να καταστήσουν τα φάρμακα διατροφική συνήθεια των δύστυχων πουλιών τους.
Θα αναφερθώ λοιπόν σε μερικούς μηχανισμούς οι οποίοι μπαίνουν σε λειτουργία μόλις κάποιο πουλί νοσήσει και κατόπιν σε μερικά χρήσιμα βήματα για μια σωστή βοήθεια που θα πρέπει να του παράσχει ο εκτροφέας πριν καταλήξει να του χορηγήσει φάρμακα.
Για το ξεκίνημα θα πρέπει να γίνει κάπως κατανοητό το τι συμβαίνει στον οργανισμό ενός πουλιού όταν αυτό αρρωσταίνει. Η πρώτη προτεραιότητα του οργανισμού είναι να καταπολεμήσει την αιτία της αρρώστιας, είτε αυτή είναι μόλυνση (από ιούς,βακτήρια,μήκυτες), είτε είναι μια απότομη αλλαγή στην εντερική χλωρίδα (το πιο σύνηθες) λόγω στρεσαρίσματος, είτε είναι δυσλειτουργία κάποιου οργάνου, είτε είναι ακόμη και κάποιος τραυματισμός. Έτσι το σώμα προσπαθεί αμέσως να οδηγήσει στο σημείο εκείνο του προβλήματος όσο το δυνατόν περισσότερη βοήθεια. Στην περίπτωση της μόλυνσης ή της τυχόν ύπαρξης στρες η βοήθεια αυτή είναι κυρίως τα λευκά αιμοσφαίρια τα οποία μαζί με διατροφικά και βιοχημικά στοιχεία μεταφέρονται στην πάσχουσα περιοχή μέσω του αίματος, το οποίο είναι το κλειδί και συγχρόνως το μέσον της επιτυχούς μεταφοράς όλων αυτών των συστατικών. Για την διευκόλυνση αυτή, της γρήγορης μεταφοράς του αίματος, το σώμα διευρύνει τις αρτηρίες όχι όμως όλες αλλά μόνον αυτές που οδηγούν στο πάσχον σημείο ούτως ώστε να μεταφέρεται εκεί περισσότερο αίμα. Επίσης, εκτός από την πάσχουσα περιοχή, περισσότερο αίμα απαιτείται και σε ορισμένα όργανα του σώματος όπως, στην καρδιά, στους λεμφαδένεςκαι σε άλλα όργανα που τυχόν εμπλέκονται στην καταπολέμηση της αρρώστιας η του τραυματισμού.
Τις υπόλοιπες αρτηρίες που οδηγούν το αίμα σε άλλα μέρη του σώματος, τα οποία δεν έχουν άμεσα αυξημένες ανάγκες, υποχρεωτικά το σώμα τις συστέλλει, διατηρώντας έτσι την ισορροπία του όγκου όλου του κυκλοφοριακού συστήματος του αίματος εξισώνοντάς την αποφεύγοντας έτσι την αύξησή του.
Ίδιος ακριβώς είναι και ο μηχανισμός αντίδρασης του σώματος ενάντια σε τυχόν στρες που πάρα πολύ συχνά υπόκεινται τα πουλιά σε κατάσταση αιχμαλωσίας και είναι μια από τις κυριότερες αιτίες που χάνονται άδικα . Όταν το πουλί για οποιονδήποτε λόγο στρεσαριστεί, όπως με τον φόβο έτσι και με την αρρώστια η τον τραυματισμό, το πρώτο όργανο στο οποίο η ροή του αίματος μειώνεται είναι το έντερο. Σ’αυτό το σημείο, σαν παρένθεση, μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει να δίδεται προσοχή στο κτίσιμο ενός πολύ καλού γερού σώματος, ενός πολύ καλού ανοσοποιητικού συστήματος και στην κάθε δυνατή αποφυγή δημιουργίας στρες στα πουλιά.
Οι ιστοί των οργάνων του πεπτικού συστήματος, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε άλλο όργανο του σώματος, διατρέφονται και αυτοί με διατροφικά στοιχεία τα οποία λαμβάνουν από το αίμα. Έτσι λοιπόν, η μείωση σε ροή αίματος στο έντερο,που δημιουργείται από μια αρρώστια ή το στρεσάρισμα επιδρά αρνητικά στη λειτουργία του.
Αυτό σημαίνει ότι τη χρονική περίοδο εκείνη, οι συνηθισμένες λειτουργίες της πέψης και της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών από το έντερο υπολειτουργούν από λίγο έως πολύ, ανάλογα με την περίπτωση.
Αυτό δε συμβαίνει πολύ συχνά στα αγριοπούλια τα οποία στρεσάρονται πάρα πολύ εύκολα και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το αποτέλεσμα είναι πολλά πουλιά να πεθαίνουν όχι από κάποια αρρώστια, αλλά από ασιτία ή αφυδάτωση ή το πιο συνηθισμένο και από τα δύο, καθώς ότι καταναλώνουν αποβάλλεται χωρίς να μπορέσει να αφομοιωθεί από ένα προβληματικό σε λειτουργία έντερο. Μόλις ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, το πουλί μπαίνει στη φάση της <<αρρώστιας>> η οποία έχει ραγδαία εξέλιξη και επιδείνωση. Επομένως, το πρώτο βήμα για τη σωστή αντιμετώπιση ενός άρρωστου η τραυματισμένου πουλιού, σε αρχικό στάδιο ή σε προχωρημένο, είναι η άμεση χορήγηση ενέργειας και το δεύτερο η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης. Κατόπιν μπορούμε με την ησυχία μας (και πρέπει) να ασχοληθούμε με την φύση και την αιτία του προβλήματος το οποίο, μπορώ να διαβεβαιώσω με την εμπειρία μου ότι, πολλές φορές δεν είναι τόσο σοβαρό προέρχεται μόνο από κάθε λογής στρεσάρισμα και με την κατάλληλη φροντίδα μπορεί να μην χρειαστεί αντιβακτηριδιακά ή αντικοκκιδιακά φάρμακα.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι, τα καναρίνια και τα αγριοπούλια γενικά, αφυδατώνονται και χάνουν βάρος πάρα πολύ γρήγορα λόγω του ταχύτατου μεταβολισμού που έχουν, έτσι ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ του αρχικού σταδίου και του θανάτου που ακολουθεί είναι ελάχιστος και υπολογίζεται σε τέσσερεις με πέντε ημέρες.
Το ατυχές γεγονός για τον εκτροφέα συνήθως είναι ότι στο αρχικό στάδιο των πρώτων ημερών δεν του δίδεται η δυνατότητα να αντιληφθεί ότι κάποιο πουλί του αρρώστησε καθώς όλα γενικά τα μικρά πτηνά που ζουν ομαδικά είναι μάστορες υποκριτικής στο θέμα της απόκρυψης της τυχόν ασθένειάς τους, παρουσιάζοντας μόνο υποκλινικά συμπτώματα (συμπτώματα που δεν φαίνονται). Αυτό συμβαίνει διότι, στη φύση ένα άρρωστο πουλί αποβάλλεται μακριά από το υπόλοιπο κοπάδι καθώς έλκει με την αδυναμία του τους εχθρούς του είδους και τα αρπακτικά. Έτσι το πουλί προσπαθεί συνέχεια να κρύβει την ασθένειά και την αδυναμία του όσο μπορεί περισσότερο για να μπορεί να παραμείνει στο κοπάδι. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι ο εκτροφέας να παρατηρήσει ότι το πουλί ασθενεί όταν αυτό φουσκώσει το πτέρωμά του και κάθεται ληθαργικό ή με το κεφάλι του ανάμεσα στις φτερούγες, όταν έχει δηλαδή περάσει το πρώιμο στάδιο.
Το κλειδί λοιπόν της επιτυχίας, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, σ’αυτήν την προσπάθεια είναι να ξεπεραστεί το εμπόδιο της υπολειτουργίας του εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χορηγηθούν τροφές που απαιτούν πολύ λίγη επεξεργασία (πέψη) και είναι έτοιμες να απορροφηθούν χωρίς πολλές και περίπλοκες συνήθεις διαδικασίες τις οποίες ένα υγιές πεπτικό σύστημα θα μπορούσε εύκολα να επιτελέσει.
Να καταλάβετε και να θυμάστε πάντα ότι, το μυστικό και ο στόχος της καλής και συγχρόνως σωστής διατροφής στα πουλιά, όπως και σε όλους τους οργανισμούς βέβαια, είναι τα θρεπτικά συστατικά των τροφών να εισέρχονται στο αίμα δια μέσω ενός υγιούς εντέρου και με αυτό να διανέμονται παντού και όχι να εισέρχονται απλώς μόνον στο έντερο και να αποβάλλονται ανεκμετάλλευτα. Επομένως θα πρέπει να αποκλειστούν οι τροφές που περιέχουν άμυλο, λίπη και λίγες ή κακής ποιότητας πρωτεΐνες, καθώς σε κατάσταση αρρώστιας τα ανωτέρω αποτελούν πολύ μικρή διατροφική βοήθεια σε ένα άρρωστο πουλί. Άμεση ενέργεια λοιπόν, είναι το πρώτο που θα να δώσουμε με απλά σάκχαρα, όπως γλυκόζη ή δεξτρόζη ή ακόμη στην ανάγκη ζάχαρη, στο νερό μαζί με ηλεκτρολύτες οι οποίοι θα αντιμετωπίσουν την αφυδάτωση.
Όπως έχουμε όλοι παρατηρήσει ένα άρρωστο, σε προχωρημένο στάδιο, πουλί πάντα κάθεται φουσκωμένο.
Αυτό συμβαίνει διότι προσπαθεί να απομονωθεί καλύτερα και όσο γίνεται περισσότερο καθώς έχει πρόβλημα σταθεροποίησης της θερμοκρασίας του σώματός του. Η αστάθεια αυτή, της θερμοκρασίας, οφείλεται είτε στην έλλειψη όρεξης είτε εάν τρώει στην ανεπαρκή απορρόφηση ενέργειας από το έντερο που, όπως προαναφέρθηκε, λειτουργεί προβληματικά. Καθώς η σταθεροποίηση της θερμοκρασίας του σώματος του, είναι το πιο πιεστικό και άμεσο πρόβλημα του την στιγμή εκείνη η ενέργεια είναι το πιο σημαντικό διατροφικό στοιχείο που χρειάζεται. Θυμηθείτε ότι τότε ακριβώς, το έντερο δεν λειτουργεί σωστά και έτσι χρειάζεται μια έτοιμη και εύκολα απορροφήσιμη πηγή ενέργειας.
Η γλυκόζη και η δεξτρόζη είναι προϊόντα που παρέχουν αυτή την ζητούμενη ενέργεια και δρουν σχεδόν άμμεσα διότι απορροφώνται πολύ γρήγορα και μεταβαίνουν ταχύτατα στο αίμα. Τα άρρωστα πουλιά σε πρώιμα στάδια αρρώστιας, συνήθως όταν παίρνουν γλυκόζη επαναφέρουν τα φουσκωμένα φτερά τους και αρχίζουν να ζωηρεύουν σχετικά γρήγορα. Αυτή είναι μια καλή και φθηνή λύση, όμως δεν θα πρέπει να υπάρχει διάρροια ή αν υπάρχει κάποια ελαφριάς μορφής, θα πρέπει να δοθεί προσοχή να μην αυξηθεί λόγω των σακχάρων αυτών. Πολύ χρήσιμες επίσης είναι η γλυκόζη και η δεξτρόζη, ιδιαίτερα στους εκτροφείς άγριων πουλιών όπως καρδερίνων, φλώρων και λοιπών, καθώς παρέχουν άμεση ενέργεια εκπληρώνοντας έτσι τις αυξημένες απαιτήσεις τους σε αυτήν χωρίς να απαιτείται μεγάλη κατανάλωση νερού, καθώς τα αγριοπούλια στη φύση πίνουν λιγότερες φορές νερό την ημέρα, λόγω των κινδύνων που παραμονεύουν κοντά στο νερό, έτσι και στην αιχμαλωσία πράττουν το ίδιο.
Το δεύτερο σημαντικό σημαντικό βήμα όπως προανέφερα είναι η πρόληψη της αφυδάτωσης ή αλλιώς η ενυδάτωση με ηλεκτρολύτες. Μια απώλεια υγρών εξ αιτίας της διάρροιας ή της αναπνοής, ο ρυθμός της οποίας αυξάνεται με την αρρώστια, μπορεί να οδηγήσει πολύ γρήγορα στον θάνατο του πτηνού. Οι ηλεκτρολύτες είναι απλά υδατοδιαλυτά μεταλλικά άλατα τα οποία εισέρχονται στη ροή του αίματος και από εκεί απορροφούν νερό από το έντερο μεταφέροντάς το στο αίμα με τη βοήθεια της όσμωσης.
Αυτά τα δύο βήματα είναι αρκετά για ένα άρρωστο πουλί που ακόμη τρώει και πίνει μόνο του και θα του δώσουν οπωσδήποτε την ώθηση να αντεπεξέλθει στο πρόβλημά του ώστε να μην χειροτερέψει.
Το πραγματικά άρρωστο όμως πουλί σε προχωρημένο στάδιο, σταματάει να τρώει και να πίνει νερό και έχει μια αρκετά ελαττωματική πέψη. Στη φάση αυτή εκτός από την ενέργεια και τους ηλεκτρολύτες που προανέφερα χρειάζεται οπωσδήποτε χορήγηση βιταμινών και πρωτεϊνών με την ελπίδα να καλυφθεί η δύσκολη αυτή και θανατηφόρα κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η πρωτεΐνη εδώ παίζει σημαντικό ρόλο καθώς κάνει κάποιας μορφής επιδιόρθωση στους ιστούς που έχουν ζημιές και τους βοηθάει να σταματήσουν να καταναλώνονται (καρίνιασμα) για να παραχθεί η απαιτούμενη θερμοκρασία και η διατροφική έλλειψη που έχει ανάγκη το άρρωστο πουλί.
Copyright © 2008 Ελληνικά καναρίνια χρώματος by Spiros. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος